Pacijenti koji su odbili lečenje hemoterapijom žive duže
Hemoterapija je jedna od naskupljih medicinskih terapija u svetu danas, ali da li je i efikasna…? Zahvaljujući alternativnim medijima i dokumentarnim filmovima kao serijal “Istina o raku”, sve više i više ljudi preispituju ne samo efikasnost lečenja hemoterapijom već i da li takva terapija donosi i više štete po zdravlje od samog lečenja istom.
Verovali ili na to pitanje je odgovoreno još pre četrdeset godina kada je objavljena šokantna studija koja je mogla zaustaviti hemo experiment da je bilo ko obraćao pažnju.
Dr.Hardin B. Jones bivši profesor fizičke medicine i psihologije na univerzitetu Berkeley California, zaključio je posle dvadeset pet godina istraživanja da hemoterapija, zračenje i operacije ne rade u korist pacijenata obolelih od raka produžavajuci im zivot, već pacijenti lečeni takvim metodama umiru mnogo ranije od onih koji nisu tako lečeni.
Tako lečeni pacijenti čak umiru mnogo bolnije. “Ljudi koji su odbili tretman hemoterapijom žive u proseku dvanaes i po godina duže od ljudi koji su lečeni hemoterapijom” piše dr. Jones u žurnalu New York akademije nauka.
Još 1969 godine on je na seminaru udruženja naučnih pisaca Amerike predstavio svoja neverovatna istraživanja koja i danas potresaju industriju lekova protiv raka.
Hemoterapija ubija zdrave ćelije mnogo brže od ćelija koje su obolele od raka i na taj način ostavja oslabljen organizam koji se teško bori s bolešću. Dodajući i velike nus pojave otrovnog tretmana, ljudsko telo ostaje bez zaštite imunog sistema i mogućnosti da sebe samo leči.
“Ne ubija rak svoju žrtvu već raspad imunog sistema” izjavljuje Dr.Jones za MIDNIGHT. On i njegova žena zaključuju da ako bi se kojim slučajem kod njih dvoje razvio rak, oboje bi ostali privrženi ideji da se telo održi sto je moguce zdravijim u odnosu na lečenja koja se danas sprovode.
Dr. Jones analiza lečenjem vitaminima
Istraživanja doktora Jones pokazuju veliki potencijal nutritivnog lečenja. Doktori A. Hoffner i Linus Pauling analizirajući istraživanja dr. Jones su predstavili saznanja do kojih su došli da pacijenti koji su bili na režimu lečenja vitaminima i mineralima žive četiri puta duže od pacijenata koji nisu bili deo takvog tretmana. Njihov zaključak je da oboleli pacijenti trebaju što pre krenuti u takvu vrstu terapije.
Za ljude koji bi želeli da spreče oboljevanje od raka preporučuju isti tretman vitaminima i mineralima samo u manjim dozama. Tretman ukljucuje dnevne doze od 12 gr. vitamina C, vitamina B3, B6 i druge B vitamine, folnu kiselinu, vitamin E, beta karoten, selen, cink i ponekad i druge minerale (prirodni vitamini i minerali su uvek najbolji izbor i ne moraju biti podjednako zastupljeni). Drugi deo tretmana se zasniva na poštovanju zdrave dijete i brige o mentalnom zdravlju pacijenta.
OSTALI ZAKLJUČCI O RAKU DR. JONESA
Američko udruženje o raku objavilo je 1969 godine pomenutu prezentaciju i istraživanja sa jedanaestog seminara naučnih pisaca. Biologija raka je jedna od glavnih tema istraživanja dr. Jones i tema ovog govora.
“Izveštaj o raku” je analizirajući godine njegovog istraživanja predstavio sledeće zaključke :
POSTOJI JAKA VEZA IZMEĐU KANCEROGENA I RAKA
Jones navodi da što je osoba više izložena kancerogenima, veći je i rizik od oboljevanja i razvijanja raka. Različiti kacerogeni imaju drugačiji efekat i vremenski okvir, ali što je jača individualna doza kancerogena, potrebno je manje vremena da se razvije rak. U današnje vreme nije ni čudo što je porast obolelih od raka veći uzimajući u obzir količinu kancerogena u hrani, vazduhu i vodi.
USPEŠNOST OPERACIJA I RADIJACIJE NA OBOLELE SU PRISTRASNE I POGREŠNE
Jones je obezbedio mnoge primere grešaka u podacima poređenja procenata preživelih pacijenata koji su imali operaciju i/ili zračenja u odnosu na pacijente koji nisu tako lečeni. Mnoge studije u koje je Jones imao uvid ne prikazuju broj pacijenata koji su preminuli pre kraja takvog lečenja.
Smrt tih pacijenata je izostavljena iz podataka kao “odbijeni”. Definišuci dve grupe kao tretirani i netretirani, tretirana grupa je morala da ima završen tretman da bi bila ubrojana u studiju. Studija je posmatrala da li je pacijent preživeo ili ne operaciju, a oni koji su preminuli tokom dve vrste terapije nisu “ispunili kriterijume” da bi bili u “tretiranoj” grupi nisu uzimani u obzir i bili su izostavljani. Što je studija bila duža i što je imala više koraka, bilo je više grešaka, izjavio je Jones.
Kompletna lista dr. Jones papers ( pisana u periodu od 41 godine) se nalazi u The Bancroft Library of Berkeley, California.
DA LI SE EFIKASNOST HEMOTERAPIJE PROMENILA ?
Ako ste ikada upoznali osobu koja je preživela rak putem hemoterapije, znajte da postoji veći broj onih koji su lečeni prirodnim putem ali nisu ušli u brojke.
Sa dobrim nutricionistickim protokolom, emocionalnom podrškom, stavom i drugim faktorima , itekako je moguće živeti i izlečiti telo posle hemoterapije. Iako je to rečeno, ključne skorašnje studije nisu baš podržale hemoterapiju. Iako su neki branili takvu vrstu lečenja zbog skorašnjeg “napretka”, procenat preživljavanja je itekako upitan, ako ne i mračan u poređenju sa prirodnim i holističkim tretmanima na specijalnim klinikama i u kućama obolelih.
Prema velikoj studiji sprovedenoj od strane Odeljenja za radijacijsku onkologiju u Centru za rak severnog Sidneja a objavljenog u December 2004 issue of Clinical Oncology, stvarni uticaj na preživljavanje odraslih Američkih građana je pukih 2,1%, i to za period od pet godina , a ne “istinska stopa preživljavanja”.
SA TOLIKO RIZIKA I GADNIH SPOREDNIH EFEKATA KOJE OKRUŽUJU LEČENJE HEMOTERAPIJOM, DA LI JE VREDNO RIZIKA?
IZVOR: Alt Health Works